Nieuwe bijeenkomsten gepland, zie hieronder de data!

Terugblik (en vooruitblik) op de bijeenkomst 

‘Ook ouders hebben steun nodig!’

Een bijeenkomst voor (pleeg)ouders van een kind/jongere met zelfbeschadigend en/of gevaarlijk gedrag.

De druk bezochte en fijne bijeenkomsten ‘Ook ouders hebben steun nodig!’ in de regio’s Tilburg-Eindhoven-Den Bosch en Zeeland-Roosendaal-Breda krijgen een vervolg!

We hebben met elkaar gesproken en gedeeld hoe het voor ons is als (pleeg)ouder van een kind/jongere met zelfbeschadigend en/of gevaarlijk gedrag. 

Dapper en sterk, trots en veerkrachtig!

Behalve dat we deelden hoe dapper, sterk, trots en veerkrachtig ouders van kinderen met extra zorg zijn, hebben we ook besproken hoe kwetsbaar, machteloos, bang, eenzaam, gespannen, onbegrepen, gestrest, verdrietig, overbelast en schuldig we ons soms voelen. Er was ontzettend veel herkenning en erkenning.

Daar waar ouders zich zo alleen en eenzaam voelen in dit alles, daar was tijdens deze avonden wel die verbintenis, wel het begrip, wel die steun die zo hard nodig is!

De reacties van deelnemers tijdens de afsluiting van deze bijeenkomst zijn veelzeggend:

  • Ik heb hoop gekregen!
  • Ik kon niet beter, ik ben ouder, ik ben geen zorgverlener. Ik heb echt mijn best gedaan en jullie ook dus voel je niet schuldig.
  • Super nuttig!
  • Wat een herkenning! Fijn om te horen dat anderen het ook zo beleven, dat ik dus niet degene ben die het fout doet.
  • Fijn’ om te horen dat anderen ook deze ellende hebben. Ben ook lief voor jezelf!
  • Ouders moeten echt gehoord worden.
  • Wat ontzettend fijn om eindelijk eens te praten met iemand die me begrijpt, die weet wat ik voel.

 

Zeeland-Roosendaal-Breda

Datum/tijd: dinsdag 20 augustus 2024, 19.30 uur - 21.30 uur

Locatie: Roosendaal 

Wil je er ook bij zijn?  Meld je dan via onderstaande aanmeldknop alvast aan! 

Tilburg-Eindhoven-Den Bosch

Datum/tijd: maandag 30 september 2024, 19.30 uur - 21.30 uur

Locatie: Oirschot

Wil je er ook bij zijn? Meld je dan via onderstaande aanmeldknop aan!

 


Volgende bijeenkomsten:
Dinsdag 20 augustus Roosendaal & Maandag 30 september Oirschot

ZeBra Netwerk JOP organiseert opnieuw bijeenkomsten voor ouders van een kind  met zelfbeschadigend en/of gevaarlijk gedrag.

'Ook ouders hebben steun nodig!'

Zelfbeschadigend en/of gevaarlijk (waaronder suïcidaal) gedrag van een kind of jongere raakt het hele gezin. Het heeft een enorme impact.  

 

Je staat als ouder constant aan
Leeft met verdriet en angst
De emotionele druk is enorm

 

Voor de buitenwereld is praten over dit gedrag meestal eng. Weinig mensen vragen hoe het nu met jou gaat. Het is een eenzame strijd.

 

Ben jij ouder van een kind met zelfbeschadigend en/of gevaarlijk (waaronder suïcidaal) gedrag en zou je graag in contact komen met andere ouders? 

Om ervaringen uit te wisselen en weten (en voelen!) dat je er niet alleen voor staat? 

 

Meld je dan aan! Ook ouders hebben steun nodig’! via  onderstaande aanmeldknop.

 
Na eerdere succesvolle en fijne bijeenkomsten in deze regio's zijn de vervolgdata nu bekend!

De volgende bijeenkomsten zijn op:
 

Regio Zeeland-Roosendaal-Breda 

Datum/tijd: dinsdag 20 augustus 2024, 19.30 uur - 21.30 uur 

Locatie: Roosendaal 


Regio Tilburg-Eindhoven-Den Bosch

Datum/tijd: maandag 30 september 2024, 19.30 uur - 21.30 uur

Locatie: Oirschot 

Ook ouders uit de andere regio's van Brabant en Zeeland kunnen zich aanmelden! Zodra we voldoende aanmeldingen voor deze regio's hebben, gaan we ook daar de bijeenkomst organiseren. 

Miranda

‘Ik weet hoe het is om jarenlang in angst te zitten om je kind te verliezen aan suïcide. De onzekerheid, het verdriet, de eenzaamheid. Het was overleven. In het begin praat je er met anderen over, maar na een tijdje deel je je angsten niet meer om anderen te beschermen. Ze vinden het te spannend en verdrietig, willen liever leuk nieuws horen. Het ís ook heel moeilijk te begrijpen als buitenstaander. Hoe ik me heb gevoeld, wens ik niemand toe. Daarom wilde ik iets betekenen voor ouders in die situatie. Al kon ik maar een paar van hen steunen, dan was het al de moeite waard. Inmiddels organiseer ik bijeenkomsten in groepen via ZeBra Netwerk JOP: Ook ouders hebben steun nodig! Deelnemers vond ik door veel zorgprofessionals te benaderen. Ik geef de bijeenkomsten op een centrale, laagdrempelige locatie, bijvoorbeeld een buurthuis.


Ouders van een suïcidaal kind zetten zichzelf compleet opzij. Ze zijn er alleen maar voor het kind, zelf tellen ze niet meer mee. Ook tijdens de groepsgesprekken gaat het al snel alleen over de kinderen: wat het kind doet of juist niet, en dat het niet de juiste hulp krijgt. Dan grijp ik als gespreksleider in en leg uit dat deze bijeenkomst juist is om over jezelf te praten. Wat doet het met je dat je zoon of dochter niet meer wil leven? Het zijn super zware verhalen die ik hoor, maar het geeft veel voldoening om een luisterend oor te kunnen zijn. Om hen aandacht en zorg te kunnen geven die ze zo verdienen, waardoor het leven hopelijk een stukje draaglijker wordt. Vaak gaan de gesprekken over je schuldig voelen als ouder, terwijl je niet schuldig bent. En over dat het niet lukt om er ook volledig voor je andere kinderen te zijn. Het is fijn om dan erkenning te krijgen van de groep: logisch dat je kiest voor het kind dat je het hardste nodig heeft.

 
~~~~~~~~~~~~~~~~ 


De dankbare reacties die ik krijg doen me goed. Iemand bedankte me voor de fijne avond terwijl het gesprek super intens en verdrietig was geweest. Daarmee gaf ze aan: het was helpend en goed voor mijn verwerking. Als een bijeenkomst voorbij is, kan ik het onderwerp parkeren. Dat lukt me gelukkig, anders zou ik de begeleiding niet kunnen doen. Ik moet mijn grenzen bewaken. Daarom plan ik ongeveer één keer per één à twee maanden een groep – vaker wordt te zwaar. Verder zet ik er na zo’n twee uur een punt achter, terwijl mensen vaak nog door willen praten.


Ik leid nu twee groepen. Een groep kan maximaal acht deelnemers hebben, zo bereik je meer diepgang en komt iedereen aan het woord. Er zijn meer ouders die willen deelnemen dan er plekken zijn. Helaas is het lastig om vrijwilligers te vinden die gespreksleider willen worden. Wat ik begrijp. Ook als je kind even in rustiger vaarwater zit, blijft de angst nog bij je. Wil je zo’n groep gaan leiden, dan moet je het proces zelf hebben meegemaakt. Anders werkt het niet. Ook is het nodig dat je geworteld bent in het onderwerp, want je krijgt heel heftige dingen te horen. Ik lees er veel over, zodat ik de nodige kennis en deskundigheid bezit. Verder spreek ik veel andere ouders over dit onderwerp. Daarnaast is het belangrijk dat je zelf niet meer midden in het proces zit, zodat je de neiging voorkomt om steeds over je eigen ervaring te praten. Je bent er voor de anderen, zij hoeven er niet voor jou te zijn.’

 

~~~~~~~~~~~~~~~~